پیش‌بینی خودکارآمدی بیماران دارای استومی بر اساس سلامت عمومی

هدف: جراحی استومی علاوه بر افزایش میزان بقاء عمر و بهبود کیفیت زندگی بیمار به ایجاد استرس‌های روحی، روانی و انزوای اجتماعی منجر می‌شود. داشتن سلامت عمومی مطلوب و خودکارآمدی بالا جهت مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا در این بیماران ضروری می‌باشد. هدف این مطالعه پیش‌بینی خودکارآمدی بیماران دارای استومی بر اساس سلامت عمومی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 100 نفر از بیماران استومی مراجعه‌کننده به انجمن استومی ایران با نمونه‌گیری آسان و در دسترس در سال1395 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه‌های اطلاعات دموگرافیک، استاندارد سلامت عمومی (General Health Questionnaire,GHG) و خودکارآمدی بیماران استومی (Stoma Self-Efficacy Scale, SSES) بود. یافته‌ها: اکثر بیماران 68 درصد کم‌تر از 65 سال سن داشتند. میانگین و انحراف معیار نمره کلی سلامت عمومی و خودکارآمدی به ترتیب 6/7±3/28 و 1/15±6/96 بود. آزمون هم‌بستگی پیرسون نشان‌دهنده هم‌بستگی مثبت و معنی‌داری بین خودکارآمدی با اضطراب/ بی‌خوابی (001/0=P، 357/0=r) و نشانه‌های جسمانی (05/0>P، 191/0=r) و هم‌بستگی منفی و معنی‌داری بین خودکارآمدی با افسردگی (001/0=P، 279/0-=r) بود. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که اضطراب/  بی‌خوابی، افسردگی و نشانه‌های جسمانی روی هم رفته قادر به تبیین 8/36 درصد از تغییرات خودکارآمدی در این بیماران بودند. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد وضعیت سلامت عمومی و ابعاد آن، پیش‌بینی‌کننده خودکارآمدی در بیماران استومی می‌باشند. این مساله به ویژه در بیماران با سطح سواد پایین‌تر و مسن‌تر بیش‌تر بود.